Recensie Dodenrit

Alleen al de voorkant zorgde voor hoge verwachtingen! 
We reizen af naar het eiland Thisby. Op het eiland leven de waterpaarden, ook wel capaill uisce genoemd. Deze paarden kunnen ieder moment uit de zee komen en iemand vermoorden. Op de eerste van november wordt er een race gehouden met deze waterpaarden. Deze race verklaart dus zeker de titel, want veel ruiters stierven bij deze race. We beleven de tijd voor de race vanuit twee personen. Kate, die eigenlijk Puck wordt genoemd, en Sean. Kate is wees en woont samen met haar twee broers samen. Gabe, de oudste, wil eigenlijk weg van het eiland en de zwijgzame Finn. Kate besluit mee te doen aan de race. Ze hoopt geld te verdienen om de huur te kunnen betalen. Ze zal de eerste vrouw zijn die meedoet. Sean is een stallenknecht, die erg goed om kan gaan met waterpaarden. Sean heeft al vier keer gewonnen en is de favoriet voor deze race. 
Als je het boek openslaat, is het een heerlijk verhaal. Bladzijde na bladzijde lees je zonder te willen stoppen. Dan wordt het opeens saai. De voorbereiding op de race wordt langdradig. Op een gegeven moment werd het een worsteling tussen mij en het boek. Ik moest en zou het boek uit hebben. Het is me dus gelukt. Toch zit er een mooie les in dit boek. Al lijkt iets nog zo kansloos, dat hoeft niet zo te zijn. "Niets is onmogelijk, totdat het gedaan is." 
Dus het wat van dit boek is erg goed, maar het hoe is minder.