Recensie: De Hongerspelen

Zo veel goeds over een boek, kan dat wel? JA, dit boek is hier het bewijs voor. Op de eerste bladzijde is het een tikkeltje saai, maar later word je weggeblazen! 
Suzanne Collins neemt je mee naar het land Panem, verdeeld in dertien districten. Alleen dat dertiende district is er niet meer, vernietigd door het Capitool. Dat Capitool is de machtige regering van Panem. Ieder jaar worden de Hongerspelen georganiseerd door het Capitool om zo haar macht duidelijk te maken. Ieder district levert twee tributen ; een jongen en meisje. Tussen je twaalfde en achttiende kan je bij de Boete worden uitgekozen om je district te vertegenwoordigen. Prim, het twaalfjarig zusje van Katniss, wordt uitgekozen. Katniss wil voorkomen dat haar zusje mee moet doen aan de verschrikkelijke Hongerspelen en meldt zich als vrijwilliger. De jongenstribuut uit District 12, het armste van de nog resterende twaalf, wordt Peeta. Peeta en Katniss kennen elkaar al vaag, Peeta is namelijk de bakkerszoon. Samen gaan ze een (str)ijd tegemoet vol met dood, honger en liefde. Maar de cruciale vraag: wie zal er overleven?
Al die goede recensies, kon dit boek niet gewoon een tikkeltje overrated zijn? NEEE, absoluut niet. Je moet even die eerste bladzijde hebben gehad, maar ieder begin is moeilijk. Collins heeft dit boek briljant gedaan; ik kon gewoon niet meer stoppen met lezen. 's nachts wilde ik het liefst gewoon door blijven lezen. Ik wilde zo graag weten of Katniss het einde ging halen. Collins heeft de personages dus zo geweldig beschreven dat je van ze kon houden :) Daarnaast is het geniaal hoe zo'n wereld in dit boek gecreëerd kon worden. Tot slot maakte dat kleine vleugje liefde het verhaal compleet.  
Dit boek wil ons ook nog wat leren. Je afkomst hoeft je daden zeer zeker niet te bepalen. Hoopgevend! Ik heb veel te lang gewacht met dit boek. Om dit goed te maken ga ik snel deel twee lezen!