Recensie Schildpadden tot in het oneindige  - John Green

Daar is ie dan, het nieuwe boek van John Green! Ondanks het feit dat ik alleen "Een weeffout in onze sterren" heb gelezen van Green, vond ik dat ik dit nieuwe boek moest gaan lezen. Samen met Dagmar van leesendroom.jouwweb.nl heb ik hem gekocht bij de boekhandel. Ik was eerst nog wat andere boeken aan het lezen, maar toen was daar het moment dat ik kon gaan beginnen met dit boek.
Schildpadden tot in het oneindige vertelt het verhaal van Aza Holmes en haar vriendin Daisy. Aza lijdt aan dwanggedachten en zij belemmeren haar in het dagelijks functioneren. Daisy en Aza komen terecht in de zaak rondom de vermissing van Russel Pickett. Degene die de miljardair vindt, kan rekenen op een flinke beloning. In de zoektocht naar Pickett komen Aza en Daisy in contact met Davis, de zoon van de vermiste miljardair. Davis maakt bijzondere gevoelens los in Aza waardoor ze nog kwetsbaarder wordt. Wordt de miljardair gevonden? Wat gebeurt er tussen Davis en Aza? 
Je komt er achter als je Schildpadden tot in het oneindige gaat lezen. 
Ik begon het lezen met enorme verwachtingen. De boeken van John Green zijn immers bekend bij enorm veel mensen. Ik weet niet of die verwachtingen nou waargemaakt zijn nadat ik het boek uit had. Ik ben niet heel negatief, daar was dit boek te goed voor! Maar ik ben ook niet bijzonder positief. Dit komt omdat het boek soms best wel taai was. De gedachten van Aza zijn soms wat moeilijk te volgen. John Green is er wel prima in geslaagd om te tonen hoe zwaar het voor iemand is om dwanggedachten te hebben. Soms vond ik het boek heerlijk weglezen en soms had ik echt moeite met er doorheen komen. 
Dan is er nog Daisy. Zij is soms echt een goede vriendin voor Aza, maar soms zegt ze echt erge dingen, die naar mijn idee niet bevorderlijk zijn voor Aza en haar mentale gezondheid. Ze zegt dan dat het zwaar is om bevriend te zijn met Aza. Dit begrijp ik wel, maar dat zou ik nooit zo direct zeggen. Gelukkig is ze meestal wel een goede vriendin voor Aza. 
Er zijn ook genoeg goede dingen te vinden in Schildpadden tot in het oneindige. Ik vind het erg leuk om bijvoorbeeld gedichten van Shakespeare terug te zien komen. Die worden door Davis geplaatst op een blog. Dit vind ik een leuke manier van oude literatuur verwerken in moderne boeken. Dan is er nog de titel. Ik vind de titel erg origineel. Deze titel wordt ook besproken in het boek. Tot slot zitten er soms mooie quotes in verstopt. Een voorbeeld: "Misschien hebben we de metafoor uitgevonden als reactie op pijn." 
Ik ben niet zeer negatief, maar ook niet overdreven positief. Wel vind ik het een boek dat je gewoon moet lezen. Puur omdat het werk van John Green is.